ـ دادگاه می‌تواند فردی را که به حد، قصاص یا مجازات تعزیری از درجه شش تا درجه یک محکوم کرده است با رعایت شرایط مقرر در این قانون، متناسب با جرم ارتکابی و خصوصیات وی به یک یا چند مجازات از مجازات‌ های تکمیلی زیر محکوم نماید:

بند الف

اقامت اجباری در محل معین

بند ب

منع از اقامت در محل یا محل های معین

بند پ

منع از اشتغال به شغل، حرفه یا کار معین

بند ت

انفصال از خدمات دولتی و عمومی

بند ث

منع از رانندگی با وسایل نقلیه موتوری و یا تصدی وسایل موتوری

بند ج

منع از داشتن دسته چک و یا اصدار اسناد تجارتی

بند چ

منع از حمل سلاح

بند ح

منع از خروج اتباع ایران از کشور

بند خ

اخراج بیگانگان از کشور

بند د

الزام به خدمات عمومی

بند ذ

منع از عضویت در احزاب، گروه ها و دستجات سیاسی یا اجتماعی

بند ر

توقیف وسایل ارتکاب جرم یا رسانه یا مؤسسه‌ دخیل در ارتکاب جرم

بند ز

الزام به یادگیری حرفه، شغل یا کار معین

بند ژ

الزام به تحصیل

بند س

انتشار حکم محکومیت قطعی

تبصره 1

ـ مدت مجازات تکمیلی بیش از دوسال نیست مگر در مواردی که قانون به‌ نحو دیگری مقرر نماید.

تبصره 2

ـ چنانچه مجازات تکمیلی و مجازات اصلی از یک نوع باشد، فقط مجازات اصلی مورد حکم قرار می‌ گیرد.

تبصره 3

ـ آیین‌ نامه راجع ‌به کیفیت اجرای مجازات تکمیلی ظرف شش ماه از تاریخ لازم‌ الاجراء‌ شدن این قانون توسط وزیر دادگستری تهیه می‌ شود و به تصویب رییس قوه‌ قضاییه می‌ رسد.