اعضاء ملل متحد که مسئولیت اداره کردن سرزمین‌هائی را دارا یا عهده‌دار شده‌اند که اهالی آن جاها هنوز کاملاً خود را اداره نمیکنند به اصل‌اولویت منافع اهالی این سرزمین‌ها اعتراف کرده و مساعدت در ترقی آنها را، در حد اعلای امکان، و در حدود اصول صلح و امنیت بین‌المللی مقرر در‌این منشور، بعنوان یک مأموریت مقدس قبول و تعهد مینمایند و باین منظور متقبل میشوند:
الف - با احترام بخصوصیات فرهنگی اهالی سرزمینهای مذکور ترقی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و همچنین توسعه تعلیمات آنها را تأمین و با آنها از روی نصفت رفتار و در مقابل تعدیات از آنان حمایت کنند.
ب - در حدودیکه با اوضاع خاص هر سرزمین و اهالی آن جا و با مدارج مختلف ترقی آن متناسب باشد استعداد آنها را برای اداره نمودن خود توسعه‌داده، و آمال سیاسی آنها را رعایت کرده و در توسعه تدریجی مؤسسات سیاسی آزاد آنها کمک نمایند.
ج - صلح و امنیت عمومی را تحکیم کنند.
د - اقداماتی را که موجب ترقی میشود طرف توجه قرار داده، و امور مربوطه باکتشافات و تحقیقات را تشویق، و بمنظور نیل حقیقی بمقاصد‌اجتماعی و اقتصادی و علمی که در این ماده ذکر شده است، با یکدیگر، و هنگامی که موجبات آن فراهم گردد، با مؤسسات تخصصی بین‌المللی‌همکاری نمایند.
ه - اطلاعات آماری و غیر آنرا که جنبه فنی داشته باشد و مربوط بوضعیت اقتصادی یا اجتماعی یا تعلیمی سرزمینی است که هر یک مسئولیت آن را‌بعهده دارند به غیر از سرزمین هائی که مشمول فصل دوازدهم و سیزدهم میباشد برئیس کل دبیرخانه بدهند مگر در مواردی که افشاء آن اطلاعات‌منافی حفظ امنیت بوده و یا از نقطه نظر قوانین اساسی مانعی داشته باشد.