الف - افزایش پوشش بیمه‌ های اجتماعی با توجه خاص به روستائیان و عشایر و شاغلین‌ شهری که تا کنون تحت پوشش نبوده ‌اند، به نحوی که برنامه بیمه‌ های اجتماعی روستائیان ‌و عشایر، با مشارکت دولت و روستائیان و عشایر پس از تهیه و تصویب دولت از سال دوم ‌برنامه چهارم، به اجرا گذاشته شود.

ب - پوشش کامل (صد درصد) جمعیتی از بیمه همگانی پایه خدمات درمانی.

ج - تأمین بیمه خاص (در قالب فعالیتهای حمایتی) برای حمایت از زنان سرپرست‌ خانوار و افراد بی‌ سرپرست با اولویت کودکان بی‌ سرپرست.

د - هدفمند نمودن فعالیتهای حمایتی جهت توانمندسازی افراد تحت پوشش ‌مؤسسات و نهادهای حمایتی در راستای ورود به پوشش بیمه ‌ای.

هـ - اتخاذ تمهیدات لازم جهت بازپرداخت بدهی دولت به سازمانهای بیمه‌ ای به‌ نحوی که ضمن جلوگیری از ایجاد بدهی جدید تا پایان برنامه چهارم توسعه اقتصادی، ‌اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، کل بدهی دولت به سازمانهای بیمه ‌ای ‌تسویه شده باشد.

و - اتخاذ تدابیر مورد نیاز برای کاهش طول دوره استفاده از مقرری بیکاری در‌ جهت تنظیم بازار کار، افزایش سابقه مورد نیاز برای احراز مقرری بیمه بیکاری در سال اول‌ برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران.

ز - با توجه به تغییرات و روند صعودی شاخص‌ های جمعیتی امید به زندگی و لزوم‌ پایداری صندوقهای بیمه‌ ای اجتماعی و اصلاحات منطقی در مبانی محاسباتی آنها، ‌دولت موظف است با استفاده از تجربه جهانی در چهارچوب محاسبات بیمه ‌ای اقدامات ‌لازم را معمول دارد.

ح - در صورتی که نرخ رشد دستمزد اعلام شده کارگران در دو سال آخر خدمت ‌آنها بیش از نرخ رشد طبیعی دستمزد کارگران بوده و با سالهای قبل سازگار نباشد، مشروط ‌بر آنکه این افزایش دستمزد به دلیل ارتقاء شغلی نباشد، سازمان تأمین اجتماعی علاوه بر‌ دریافت مابه ‌التفاوت میزان کسور سهم کارگران و کارفرما به نسبت دستمزد واقعی و‌ دستمزد اعلام شده سالهای قبل از کارفرمای ذی ربط، خسارت وارده بر اساس لایحه ‌ای ‌خواهد بود که توسط هیأت وزیران تهیه و برای تصویب به مجلس شورای اسلامی تقدیم‌ می‌شود.