- آن قسمت از درآمد مشمول مالیات حاصل از فعالیتهای صنعتی که شرکت ها برای توسعه یا تکمیل واحدهای صنعتی موجود خود یا ایجاد واحدهای صنعتی جدید ذخیره نمایند از پرداخت مالیات معاف است مشروط بر این که:
1 - قبلا اجازه توسعه یا تکمیل یا ایجاد واحد صنعتی از وزارت اقتصاد تحصیل شده است.
2 - توسعه یا تکمیل یا ایجاد واحد صنعتی جدید در مورد صنایعی باشد که در جدول معافیتهای صنعتی مربوط بسال صدور اجازه برای این نوع‌فعالیت های صنعتی معافیت مالیاتی منظور شده باشد.
3 - هزینه توسعه یا تکمیل از پنج درصد قیمت دارائی ثابت شرکت در کارخانه مورد توسعه یا تکمیل در سال صدور اجازه‌نامه کمتر نباشد.
منظور از قیمت دارائی ثابت قیمت تمام شده تمامی ماشین آلات و تجهیزات و ساختمان و زمین بدون در نظر گرفتن استهلاکات می‌باشد.
چنین‌محدودیتی در مورد ایجاد صنایع جدید وجود نخواهد داشت.
آن قسمت از درآمد مشمول مالیات حاصل از فعالیت های صنعتی و معدنی که شرکت ها مستقلا یا مشترکاً جهت ایجاد واحدهای مسکونی برای استفاده کارمندان کم درآمد و کارگران خود ذخیره نمایند از پرداخت مالیات معاف است مشروط بر اینکه:
1 - قبلا اجازه و موافقت وزارت آبادانی و مسکن نسبت بطرح احداث واحدهای مسکونی برای کارمندان و کارگران تحصیل شده باشد.
2 - نحوه واگذاری و شرایط استفاده از واحدهای مزبور منطبق با آئین‌نامه‌ای باشد که از طرف وزارت دارائی و وزارت آبادانی و مسکن و وزارت کار و‌امور اجتماعی تدوین خواهد شد.
3 - وجوه مزبور در حساب سپرده نزد بانک رهنی ایران یا بانک رفاه کارگران نگاهداری شود و با نظارت وزارت آبادانی و مسکن منحصراً برای اجرای طرح مذکور مورد استفاده قرار گیرد.
- معادل وجوهی که طی سال صدور اجازه تا چهار سال تمام پس از آن ذخیره شده است باید ظرف پنجسال از تاریخ صدور اجازه بمصرف توسعه یا تکمیل یا ایجاد واحد صنعتی جدید یا ساختمان واحدهاﻯ مسکونی رسیده و ظرف همین مدت طرح مربوط بمرحله بهره‌بردارﻯ رسیده‌باشد. در مورد وجوهی که با استفاده از مقررات این ماده قبلاً ذخیره شده است مهلت شروع بهره‌بردارﻯ چهار سال پس از تاریخ اجراﻯ این تبصره است. براﻯ هر طرح فقط ذخائر سال صدور اجازه و چهار سال پس از آن مشمول معافیت موضوع این ماده می‌باشد ولی در هر حال مخارج انجام شده باید مورد گواهی وزارت اقتصاد در مورد توسعه و تکمیل یا ایجاد واحد صنعتی جدید و وزارت آبادانی و مسکن در مورد خانه‌هاﻯ مسکونی قرار گیرد .
– شرکت هائیکه در تاریخ اول فروردین 1346 در شعاع 120 کیلومتری مرکز تهران مشغول بهره‌برداری بوده‌اند و فعالیت آنها طبق اولین جدول معافیت های صنعتی قطع نظر از محل وقوع تأسیسات صنعتی نوعاً جزء صنایع معاف از مالیات است مشروط بر اینکه اولا سرمایه پرداخت شده آنها کمتر از دویست میلیون ریال نباشد ثانیاً از سال بعد از مصرف ذخیره برای مدت 5 سال هرساله حداقل معادل 5% بهای تمام شده از محصولات خود را‌بدون در نظر گرفتن حقوق و عوارض گمرکی بخارج صادر کنند و بفروش برسانند. لیکن در مورد ذخائر مصرف شده سالهای 46 تا 48 شرط صدور محصولات در مدت پنجسال از اول سال 1349 لازم‌الرعایه خواهد بود ثالثاً توسعه و‌تکمیل برای ساخت ماشین آلاتی باشد که در تولیدات صنعتی یا کشاورزی یا در حمل و نقل بکار رود . رابعاً در مورد ماشین آلاتی که در تولیدات صنعتی بکار میروند حداقل 50% بهای تمام شده تولیدات شرکت پس از کسر حقوق و عوارض گمرکی بهای کالای ساخت ایران باشد و در مورد ماشین آلاتی که در تولیدات کشاورزی یا در حمل و نقل بکار میروند توسعه و تکمیل برای ساخت لوازم نیروی‌محرک باشد بابت وجوه ذخیره شده از درآمد عملکرد سال 1346 ببعد مشمول شرط مذکور در بند 2 این ماده نخواهد بود.
- در صورت تخلف از شرایط مقرر علاوه بر وصول مالیات بذخیره از تاریخ سررسید پرداخت مالیات جریمه‌ای معادل ده درصد اصل مالیات از شرکت وصول خواهد شد ولی در صورتیکه هزینه انجام شده برای مصارف فوق از هفتاد درصد ذخیره کمتر نباشد نسبت بمابه‌التفاوت مالیات وصول و از مطالبه جریمه صرفنظر خواهد شد.
- واحدهای صنعتی جدید که با استفاده از معافیت های مندرج در این ماده تأسیس میشوند نمیتوانند از معافیت مذکور در ماده 97 استفاده کنند.
- کارخانه‌هاﻯ واقع در محدوده آبریز تهران که تعداد کارکنان آنها کمتر از یکصد نفر نباشد در صورتیکه تأسیسات خود را کلاً به خارج از شعاع‌یکصد و بیست کیلومترﻯ مرکز تهران انتقال دهند بر اساس ضوابطی که از طرف وزارت دارائی و وزارت اقتصاد برقرار میشود از ده تا پانزده سال از‌تاریخ بهره‌بردارﻯ از پرداخت مالیات بر درآمد ناشی از فعالیت صنعتی مربوط معاف خواهند بود .
- از نظر این قانون محدوده آبریز تهران شامل منطقه آبریز غربی رودخانه حبله‌رود گرمسار و منطقه آبریز شرقی رودخانه زیاران و کلیه مناطق‌آبریز رودخانه‌هاﻯ دماوند، جاجرود، شاه‌آباد، دربند، اوین، فرح‌زاد، کن، کرج، کردان بوده و حدود آن عبارت است از: شمالا: خط‌الرأس کوههاﻯ البرز که آب آن بدشت کویر مرکزﻯ جارﻯ میشود.
شرقاً: ساحل غربی رودخانه حبله‌رود گرمسار.
غرباً: ساحل شرقی رودخانه زیاران.
جنوباً: خطوط ممتد از غرب بشرق از محل تقاطع رودخانه زیاران با رودخانه شور تا خط‌القعر دریاچه نمک بسمت غرب تا محل تقاطع با مسیر‌حبله‌رود گرمسار.